sevgili gunnuk,kendimi tekrarlamaktan hoslanmam bilirsin. lakin gunler birbirinin tipkisi gecip giderken bu kalbim kadar temiz sayfaya degisik ne yazabilecegimi bilmiyorum. mezun olduktan sonra baslayacagini dusundugum, koseyi dondum muydu karsima cikiverecek, gercek, guzel, aktif, dinamik, heycanli, yolda hic tanimadigim birinin bana cicek vermesine sasirmadigim hayat buralarda bir yerde de ben goremiyor olabilir miyim?
oysa ki doktora yaparken her sey ne guzelmis. ne idigum belirsiz, n'edecegim belirsiz bir alametin icinde bitirecegim gunu saymakla gecen yillarimin bir gayesi, bir anlami, bir efendime soyleyeyim ahengi varmis meger. ya simdi? onca sumuklu gune yeniden doner miyim endisesiyle, bir seneyi asan kontratlara imza atmaya korkuyorum. sevmeyecegimi hissettigim isverenlerden, bagli bulunduklari isyerlerinden kaciyorum. hic para kazanmam gerekmesin, kimse benden birsey beklemesin, alkislanayim ama ses cikmasin istiyorum. bilmem anlatabiliyor muyum?
velhasil gunnuk, sakin mutsuz oldugumu sanma. bilakis, konusurken hayatta kullanmayacagim kelimelerle cumleler dizebilecek kadar neseliyim. guldugum kadar gulduruyorum. bir tek, bi'tek derdim var. son dakika golleri artik canima yetti. ya butun butun gelsin beklenen, en basindan, en beklenmeyen yaniyla, ya da hic gelmesin. ucundan gostermesin, umut vermesin, heveslendirmesin, hic baslamadan bitsin.
dur bi cayimi iceyim, sonra, muhtemelen yazdiklarimi siler halime bin sukur ederim.
