nasil anlatsam nerden baslasam... cok kisiydik ozaman bir ben uzakta kaldim simdi... bu seftali desenleri kimleri agirlar, bir yuvarlagin etrafina kac kisi sigar, ne yemekler gelir sofraya, ne sohbetler doner masada.. aklima kazinsin, yoruldukca oturayim, masanin demirbasi recelden tirtikliyayim, baktikca doyayim diye son ziyaretimde bu resmi cektim. koltuklarin dosemeleri, ortunun desenleri, duvarlarin rengi degisti, uzerinde kac nesil yedi-icti ama kendimi bildim bileli bu resmin bana hissettirdikleri hic degismedi.
yazi kisi farketmez tadindan yenmez bu renk cumbusu annanemin evinin mutfak kosesi. duzensizlik icinde kendine has duzen anlayisi yabana atilir cinsten degil. her kenar uyumlu her kose ani dolu. ben bu masada acilan cumbur cemaat kapanan mantidan baska manti sevmedim. yuvarlagin bir kosesinde hazirlanan icle diger kosesinde sarilan sarmadan iyisini yemedim. ben sevdiklerimi yanyana dizip doyurma bahanesiyle birbirine baglayan bu masadan beceriklisini gormedim... sadede geliyorum: herkesi cok ozledim.
1 comment:
O cümbür cemaat kapatılan mantının tadını ben de çok yi bilirim, yediğn hatta özenerek yaptığın hiçbir mantıda bulamadığın:)sonra bir de yemek masasında yemek sonrası uzayan uzun sohbetleri..
Post a Comment