Film kusagindan... Meymenetsizerif

adam issiz degil bildigin tipsiz bir kere. oyle ratatuli mutfagi gibi yemek pisirmeler. hell's kitchen gibi emir vermeler. birak bu ayaklari insan ol once. kiz baska alem. citi piti sempatik bir film kahmani da gormedim ki alelade bir is sahibi olsun. zaten, bir tencere ceneyle daldigi dolma tenceresinden hangi sebeple geri cikacagini, afallamis gibi yapacagini, o ilk dolmayi agzina teptiginde anlamayana askolsun. sana laflar hazirladim tadinda repliklerle gecen bir saatten sonra yine de o son sahnedeki ic sesler, muhtelif yerlerden kaldirdigi kabuklar ve kisacik turkiye gunleri boyunca her kosebasinda duydugum sarki gozlerimi yakti. ince ince aglatti. film bitti. sumukler silindi. etrafa sacilan cekirdek kabuklari temizlendi. camlica gazoz sisleri tazelendi. aradan zaman gecti... sarki yeniden dinlenebilsin diye son sahne basa sarildi... yeniden, ayni sessiz siddetle aglamaya kaldigim yerden devam etmis olmamin neresi komik sevgili diger izleyici?