.jpg)
Kimi filmler normaldir. eglencelik izlenir. sevilir ve ya sevilmeyebilir. Bazi filmler ruha huzur verir. oturdugu yerde insanin icinde bitkiler yesillenir... bir de Chan Wook Park filmleri vardir. insani hemen oturdugu yerde burgu makarnasina bukup birakiverir (bkz.Old Boy). salondan cikip gitmemissen neydi simdi bu dersin film bitince. sinemadan cikis zindandan cikisa benzer. hayat az evvel izlediklerinin yaninda adeta cennetdir. sanki daha bi sevilir.Thirst'un ne idugunden habersizdim bileti alirken. yonetmeni ve daha onceki filmlerindeki yaratici piskopatligi haric. tahmin yuruttugum yegane sey bu adamcagizin konu, duygu ve eylemden bagimsiz, seyirciyi koltugunda rahat oturtmama gayesiydi. yanilmamisim. 2.5 saatin ustunden gecen onca zamana ragmen hala neydi simdi bu diye sormakla mesgulum. Cannes jurisinin algilari acik olsa gerek kendisine ozel odulu coktan vermisler...
4 comments:
Old Boy'u bir kere izlemiş ve ikinci kez izleme cesaretini kendimde asla bulamamış biriyim.
Aynısı Pedro Almodovar'ın Bad Education'ı içinde geçerli.
Ama bu, insanoğlunda ki merak duygusunun önüne geçemiyor :)
yorumunu beğendim:)
İzlemek için özel bir zamana ihtiyacım var.
Chan Wook Park deyince nedense tuylerim diken diken oluyor. Mutlaka izlenmesi gereken bir yonetmen ama tek basina ve uygun bir ortamda
Film Ekim'inde izleme fırsatı bulduğum ve çıkışta "bu neydi şimdi" olduğum film..Tek başına izlenmesi gerektiğine katılıyorum, zira cinsellik dozu biraz artınca salondaki onlarca kişi gerilimini gülme krizi şeklinde ifade ediyor olması ayrı bir sosyolojik inceleme konusu.
Post a Comment