kucuklukten sakladigim parlak gunesli anilarin bir diliminde, komsu kizi canim arkadasim Eylem'le, sari ince uzun mujde corap torbasina istiflenmis portakalli elma kokteylini, evin arkasinda simdi bina kapli bayira serilmis yiyoruz. arka balkonda, gomlek uclarini once birbirine sonra mandala tutturan annemle arasira gozgoze de gelmesek resmen baska ulke topraklarindayiz. belki nisan en fazla mayis. gunes ilik. arasira ruzgar esiyor ama Izmir ya burasi hic usutmuyor. tas catlasa 7 yillik omrun en guzel gunu. sanki portakalin tadi baska. dunyanin butun keyfi bizim... bugun central parkta, portakal ve elmadan olusan bireysel piknik alanimda, ordekler, gol ve 15 derecelik gunesi bulunca kac yil oncesine gitmem gerektigini hesap ettim. rakam 25 cikti. oha dedim.
bak yine annemi ozledim.
5 comments:
Dün benzer bi hava burda vardı. El ele tutuşup dar sokaklarda kaybolma havası... Böyle yumuşak, tatlı... bahar...
Mor Koyuncugum bakıyorum o diyar senin bu diyar benim gezmektesiniz... valla benim icinde gez, benim icinde solu o havalari...
mtaytac
ondan evet, burdaki bitti ama..
yorum da yaz mail de yaz:) ben hepsini yaparim senin icin..
hesap yanliiis, aradaki fark 23 olacakti. TM'ciyiz ama o kadar hesap kitap biliyos..
ben cok yorgunum, gece 1'e kadar kasip mutfak temizlemeye calistim, temizledigim de uc tezgah cunku geri kalan zamanda ask-i memnu, yaprak dokumu, ve bisi daha seyrettim ama hatirlamiyorum..
Ben de annemle o hesapladigin yaslarda gittigim Besiktas'taki Barbaros Parki'ni hatirladim.O zaman o kadar cok cam agaci vardi ki govdelerinden recine topcuklari toplardik.
Bak ben de annemi osledim sindi...
Post a Comment