15 Haziran 2010

sevgili gunluk,

bugun basima gelen ve henuz etkileri gecmeyen cok dehsetli bir animi paylasmak istiyorum seninle. neden evin butun panjurlari kapali diye sormak isteyebilirsin diye. sen de bilirsin ki, icinde yasadigimiz tursucuk evde ne camasir makinasi olmamasina, ne binucyuz yillik tesisata, ne elektrikler kesilince sifonun bile calismamasina, ne de minicik mutfaga takarim kafayi ben. neden? cunku gunes var evin icinde. hem de her yerinde. banyoda bile. varsin evin tek odasi olsun. gun isigi alan, beyaza boyanmis, kocaman pencereli ve sabun kokan bir banyoda bence uyunabilir de, gerektiginde. iste boylesine neseli bir banyoya bu sabah erken saatte adim attigimda, ayni ortamda az sonra yasanacak dehsetli anlari dusunmemistim bile. zaten kim 14uncu kattaki tuvaletinin penceresinde, az daha, burun buruna gelmeyi akil edebilir ki cam silicilerle?

verilmis sadakam sayesinde tuvalet penceresi yerine ayni cephenin yarim metre sagindaki yatak odasi penceresine iniveren cam siliciler, once ipleri sonra tezgahlari ve akabinde kendileriyle kocaman pencerede tikirdayarak endam etmeden sadece bir kac saniye once kendimi once dus perdesine sarip sonra camsiz koridora nasil attigimi hatirladikca fenalasiyorum sevgili gunluk.

ayin 14unde halledilecek isi, ertesi gune erteledigini duyurmaya gerek gormeyen apartman yonetimine de, ayin 14unde camlarini kapatip butun gun disarda fildir gezdikten sonra camlara bakip bakip e bisey degismemiski yorumuyla adamlarin yaptigi ise bok atan kendime de sinirliyim. panjurlari yeniden korkusuzca acabilmek konusunda cok endiseliyim.

hadi optm,

PS: firdevshanimcigima bunu yapmayacaktiniz senarist efendiler. dizideki yegane akli selim ve yanip donmeyen karakterin basina gelene bak. pif!