hi deyince aksanimin, yes deyince anavatanimin soruldugu, verdigim cevabin suratlarda hayret dalgalari olusturdugu minnak bir koydeyim. koyun tek caddesinin uzerindeki besi restoran on dukkanin arasinda starbaks'i secince, halamin kizini gormus gibi oldum. rahatladim gevsedim, cayimi alip cam kenarina tunedim, kalemleri boyalari onume doktum, yazdim cizdim. eskiden, buyuttugum bakterilerin ortam kosullarina carcabuk sagladigi uyumu hayretle izlerdim. az besle az yemeye alissinlar, tut kolundan yepyeni ortama birak aninda cogalsinlar, bas ortama antibiyotigi, yemek ustune tatliymis gibi davransinlar. yegane ilac zaman. ne kadar tanidik degil mi? hayat cok garip gercekten de, burda vapurlar filan da yok halbuse.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment