EskiKoyeYeniYazi

muzisyenlerin beste dagitimi konusunda duyduklari ve surekli dile getirdikleri kaliplasmis 'ama o benim evladim gibi' hassasligini yaptigim resimlerden herhangi bir sebeple ayrilirken hissediyorum. yine de begenilecegi ve sevilecegi yeri bulmak, tamamini kendimde tutmaktan cok daha memnun edici. bu yuzdendir ki bende kalanlarin cok daha fazlasi sevdiklerimde.

bu resimdeki suluboya amcalar cok eskilerden kalmis bir tebrik kartinin yarisi kopmus kapaginda yagliboya olarak oturmaktaydilar. yillar yili suren tatli sohbetin resme yansimasi her hallerinden belli oluyor diye dusunurken yukaridaki resmi yaptim. o siralar bizden cok uzaklarda evlenip barklanmis teyzeme mektupla gonderebilicegim en sevgili sey boyalari yeni kurumus bu resimdi. bir zaman sonra gelen fotografta, dunyanin bir diger ucunda benim belkide hic ugrayamayacagim bir evin duvarinda cercevelenmis halini gordugumde emin oldum, ayriliklar da sevdaya dahil...:)