hal boyleyken

Resim, gunluk tutmanin bir baska yoluymus Picasso'ya gore. bence de. izlemek ve kaydetmek yasadiginiz hayatin onemli bir parcasiysa eger, kayitlari kagida dokmek engellenemez bir istek. bir de gozle el iyi dostsa, aralarinda kesintisiz hat varsa o zaman cizmek vazgecilmez bir zevk.

degisen ruh hallerimi, hayatin degisik evrelerini kullandigim renklerden, cizdigim resimlerden anlamak mumkun. karakalem resimlerin cogunu fiziksel ya da ruhsal anlamda dar alanlara hapsoldugum zamanlarda yaptigimi farkettim. sagli sollu kusatildigim bir de ustune kemerle baglandigim ucak yolculuklarinda onumdeki beyaz sayfa icinde kaybolabilicegim deniz derya. resim cizen elimi cizmek gibi mesela.

yuzumde guller aciyorken ama yanimda hic renkli boyam yokken, dikenlerden ziyade gulun rengini dusunuyorken, ellerim pembe gozlerim parlakken yani hayat tam da sevdigim gibiyken.. hal boyleyken.