Yemek bloglari, dergiler ve televizyon kanallarinin olmadigi zamanlarda her evde hemen hemen ayni hamur islerinin pisiyor oldugunu konu komsudan gelen peceteli ikram tabaklarinin muhteviyatindan anlamak mumkundu. Aklimin erdigi zaman dilimine ait misafirlik menulerinde, alman pastasi ikramin sahi, zeytinyagli dolma egzotik demirbas, elmali kurabiye evsahibinin huneri, kek pogaca da bildigin herzamankinden yapiverdim iste grubunun uyesiydi..
Hamurisi ve bogaz kulturunun, gunden gune (altin), kulaktan kulaga ya da GonulCandas'tan halka yayildigi 20 kusur sene once bile annemin deneysel mutfak mecaralari pesinde olmasi ilginc... Akranlarim mutfak dolaplari dibinde emaye tencere kapaklari ve metal cay tabaklariyla oynarken benim edevat yelpazeme binbir cesit pasta kremasi sikma aparati dahildi... Genellikle, yetenek ve damak tadi sahibi olmasina sukrettigimiz annemin de zaman zaman zibittigi olmuyor degildi.. Kofte kostumunde yarim kilo cekilmis kiyma ortasinda bir butun havuc ve yumurtayla sofrada hatirladigim dalyan kofte denemesi mesela, dusman basina bile diyemem, allah muhafaza...
Annemi, mantili, tiritli, sarmali, dolmali, bazlamali, gozlemeli ozhakiki ic anadolu mutfagindan alman pastali, paskalya corekli, zeytinli kekli alafranga tariflere yonelten sebepler neydi ve ne zaman ortaya cikti bilmiyorum. Icten gelme muessesesi olsa gerek. Beni asil sasirtan su yasimizda ve aramizdaki su kilometreye ragmen annemin bana hala telefonda ilk ogrendigi gunku heyecaniyla muhallebili kadayif tarifi verebiliyor olmasi...
4 comments:
Oyle deme anneler cok seviyor telefonda tarif vermeyi :) bir de annemin defterlerinde hep bilmem kimin elmali kurabiyesi diye notlar olurdu. Ben severdim ayse ablanin pogacalarini, perihan hanimin alman kekini :))
bence bir annenin kendini en çok anne hissettiği anlardan biridir telefonda yemek tarifi vermek bir alt nesile veri aktarımı :))
:) şu muhallebili kadayıfıda bir deneyemedim gitti. Benim annem tutucudur yeniliğe açık değildir mutfakta. Ben zorla yeni tarif denemeye çalışırdım göz ucuyla bakar yenmez bu sevemeyiz biz, yazık çöpe gidecek diye baltalardı :)
Artık daha esnek sanki :)
bu dunyaya kendi adiyla anilan bir pogaca bir kek birakmanin manevi huzurunu yasamak istiyorum ben de:) cok mu gec ki?
gel de yap diyesim geliyor benim genelde.. mumkun olamayacagini bile bile.
aldigim duyumlar muhallebili kafayifin turk mutfaklarini salladigi yonunde:)) yapip yemisligim yok ama adi bile guzel:)
Post a Comment