postit

bazen, bu sinirlar icindeki sayfalarin ben ekip bicmeye baslamadan once hep dutluk oldugunu, aklima geleni dusunup tartmadan yazip cizebilecegimi, kimin ne sebeple okudugunu, ne anlam cikardigini tahmin etmenin ne salakcaligini, eskileri desip tekrar okumanin tatliligini, az da olsa cok da olsa kendi kelimelerimin, cizgilerimin, resimlerimin ustune dustugum belirli ya da belirsiz, anlamli ve ya anlamsiz, onemli ve onemsiz tarihlerin, basliklarin, kucuk notlarin, beni sip diye gecmis zamanin hikayesine goturebildigini kendime hatirlatmam gerekiyor.