Bugun kendi evimden kovuldum. Elime cuzdan telefon verip hava almaya gonderdiler. Ben yine de fazla uzaklasamadim. Apartmanin alt katindaki Starbaks'tan papatya cayimi alip camdan disariya, sapsakin hayata bakakaldim. Camdan bakiyormus gibiydim aslinda ama uyuyor da olabilirdim. 40 gundur bir batimda iki saatten fazla uyuyabilmis degildim ki cok zaman o bir batima bile batamayabilmistim. Evdeki hangameye nispet sokakta herkes ve hersey yerli yerindeydi. Sanki hic bir sey degismemisti ama hadi canim ordandi..Elimde cay camdan disari dalmisken arkamda dukkanin kapisi gumledi. Al uyandi iste, kim o kapiyi carpan serefsiz panigiyle sicradim yerimden. Salaktim zira evde degildim ve kucagimda yuzde doksani gazdan ibaret yavrim yoktu. O kucucuk bedenin neresinde basincliyordu bu gazi belki de hic ogrenemeyecektim. Tipki, o tiptiz, ciglikli aglama sesini kucucuk bedenin neresinden cikardigini hic bilemeyecegim gibi..
