Bugun kendi evimden kovuldum. Elime cuzdan telefon verip hava almaya gonderdiler. Ben yine de fazla uzaklasamadim. Apartmanin alt katindaki Starbaks'tan papatya cayimi alip camdan disariya, sapsakin hayata bakakaldim. Camdan bakiyormus gibiydim aslinda ama uyuyor da olabilirdim. 40 gundur bir batimda iki saatten fazla uyuyabilmis degildim ki cok zaman o bir batima bile batamayabilmistim. Evdeki hangameye nispet sokakta herkes ve hersey yerli yerindeydi. Sanki hic bir sey degismemisti ama hadi canim ordandi..Elimde cay camdan disari dalmisken arkamda dukkanin kapisi gumledi. Al uyandi iste, kim o kapiyi carpan serefsiz panigiyle sicradim yerimden. Salaktim zira evde degildim ve kucagimda yuzde doksani gazdan ibaret yavrim yoktu. O kucucuk bedenin neresinde basincliyordu bu gazi belki de hic ogrenemeyecektim. Tipki, o tiptiz, ciglikli aglama sesini kucucuk bedenin neresinden cikardigini hic bilemeyecegim gibi..
11 comments:
Tebrikler morkoyun! saglikli, mutlu buyusun :)
Sanem
ODTÜ esintili, akademik aromalı, kişilik bölünmeli, mutfak-hobi-kitap-resim meraklı, romantizmin ro'su temalı blog postlarını "Anaa, aynı ben lan!" iç nidalarıyla okumamın üstüne evlendim, beyimin de hevesine eşilik ederekten İtalya'ya balayına gittim.Yetmedi, üstüne Roma'da havaalanından itibaren aynısından bir parmak eksik/fazla şeyleri yaşadım. İçimden "Hayat ne tuhaf vapurlar felan" diye geçirirken bir sabah "doğurdum" yazısına bakakaldım. Hem sana yavrinla sağlıklı mutlu günler diler hem de istikbalime baktıkça mücrim gibi titrerim.
Hadi yaaa :( Gececek, sabir!!
akıl sağlığın için evden kovuldun demek :) 40 gün içinde yeni yavriye iyice adapte olmuş gibi görünüyorsun... gazsız büyür inşaallah ;)
çok tatlısın, çok seviyorum seni:)))) müjdeler olsun ki hepsi geeçecek
hosgeldin,sefalar getirdiniz:)
Ufaktan gerş dönüş başlamıi hayata falan. Sevindim valla özlemişim. Öperim.
40. gun cok muhim. Bundan sonra isler daha da kolaylasacak. 3. ay sonrasinda o kadar da kotu degilmis dieyceksin. Sonra tadindan yenmeyecek o minik. Gaz bitecek, disler gelecek. Ama o buyudukce her sey daha da guzellesecek. Uykusuzluk konusunda bir vaadim yok :) Sansliysan 2 saat, yavas yavas 3, 4, 5, 8, 12ye cikacak :) Ama sana Tracy Hogg, Harvey KArp, Dr. Sears kitaplari tavsiye ederim.
Kolay gelsin. Hepsi gecici unutma.
geçecek....:D
Uykusuz ve diken üstünde yaşayan, dalgın ve pırpır kalpli anneler klübüne hoş geldin Mor Koyun :)
:))
tebrik ederim öncelikle mor koyuncum.
uzuuuun bir aradan sonra blog sahalarına dönüş yaptım. dönüşüm muhteşem olacakmı bilmiyorum ama ben buralarda yokken çok şey olmuş baksanıza:)
Oğlum 8 yaşında oldukça zor büyüdü ve sadece ben baktım yanımda hiç yardımcım olmadı. hala da yok. birden o günler geldi aklıma. izmir'in civcivli yaz sıcağında hiç susmayan bir bebek, hiç uyumayan ben. abartmıyorum 3 sene kucağımdan indirmedim. ama her çocuk böyle olacak diye de birşey yok. habire kitap karıştırıp duran ben.Kitaplardan bişey öğrenilmiyormuş onu öğrendim.
çünkü her çocuk birbirinden çok farklı. hatta iki kardeş bile birbirine benzemezken...
bana akıl fikir veren bir büyüğüm olmadığından çocuk ve ben zamanla birbirimizi tanıdık ve uyum sağladık. ama şu anda bir bakşından bir duruşundan en küçük bir sözündeki ses tonundan bile neler düşünüp neler hissettiğini anlayabiliyorum. yeme ve uyku sorunuyla büyüdü. 3 yaşından sonra yavaş yavaş düzene girdi uykusu. anaokuluna başlayıncada yavaş yavaş yemek sorunumuz ortadan kalktı. Şu an aslanlar gibi gece uyurken bakıp bakıp iyiki doğurmuşum diyorum. harika anılarımız var. kısacası annelik anlatılmaz yaşanır diyeceğim. çok laf ettim. bence bütün çocuklar anneleri için birer mucize
çok öpüyorum. annelik mesleğinde başarılar diliyorum. bebeğede bol uyku ve sağlık tabiiki.
Sibel Hoşgönül
Post a Comment