omru hayatimin ilk anneler gunu sabahi yavrum yuzume tukurdu. bir suredir uzerinde calistigini biliyordum ancak hedefe kitlenebildigini o sabah ogrendim. bir mutluluk bir cosku. annelik boyle bir seymis. bu yazdigim iki cumleyi onceki senelerde herhangi bir yerde okusaydim o annelik degil bizzat senin icbayiciligin dostum, tadinda yorum yapardim. simdi kafam baska turlu calisiyor hatta cogu zaman dogru duzgun calismiyor bile. dogumdan beri uzerimde bir saflik mi desem bir saskinlik mi bilmem. sanki, her an, her bakis, her gulus mucize, bana ozel hediye.. hamilelikle beynimden kaybettigim yuzde on'dandir belki. sikayet mi? mumkun degil.
4 comments:
Ilk cümlene uzun uzun güldüm :) Annelik tam da böyle bir sey iste
yumuşama hali
insanı hatırlama hali galiba bu :)
Ben de aynı senin gibiyim. Bebek sahibi olmak yani anne olmak; beni aldı götürdü bir yerlere. Nerelerden nerelere geldim, kendim de inanamıyorum. Ama "harika bir şeymiş" bunu anladım...
Yavrum yüzüme tükürdü cümlesinde koptum :))) Yine tükürmekle bitirmiş olayı ona dua et. Sevgiler...
Post a Comment